Bey(?) "EFENDİ"(!)’ye Cevaplar !!!

Çok değerli bir arkadaşımın kaleminden bir mel'un (X)'e gönülden yanıtlar...

Bana dersin ki;

“Sen koyu bir Kemalistsin, uzak dur bunlardan. Türkiye şeyhler, dervişler memleketi olamaz”…

Evet, çok haklısın söylediklerinde!

Onlar cahildir, onlar kitap okumazlar okusalar da, okudukları kitaplar işe yaramaz. 

Hep hurafeler dolu yazıtları okurlar ve yabancı lisan doğru dürüst bilmezler… 

Hatta çoğu kendi ana lisanları olan Türkçeyi bile sadece iki yüz kelime ile konuşurlar. 

Felsefeden, dünya edebiyatından, sosyolojiden, psikolojiden çoğu anlamaz… 

Geyik muhabbetlerini felsefe sanırlar... 

Tarihi de fazla bilmezler, bizler ulus devleti deriz onlar ümmet derler… 

Onlar; üniversite okuduklarında, gidip ezan sesinde anasının babasının elleri öperler... 

Bizler ise, okumuş batılının karşısına aynı göz hizasına çıkarız ve onların cahilliklerini batılıya şikayet ederiz. 

Biz; 

O siyah Türkleri hakir görüp onlardan saygı bekleriz !!! 

Onlar da kalplerimizin taş olma yolunda ilerlediği için bizlere acırlar...

Onlar kim biliyor musun beyim!

Bizler; 

Avrupa’nın başkentlerinde Avrupalılar ile haklarımızı tartışırken, onlar Çanakkale’de mermisi bitti diye, 200 metreden Allah, Allah diyerek saniyede 50 mermi atan makineli tüfeğe, topluca süngü savaşına kalkanlardır... !!!

Bizlerin;

Tango ve vals bilen kadınları, Amerikan kolejini birincilikle bitirirken ve dünyaya, cesurca kendini kanıtlarken, onların hanımları; Anadolu’da yeni doğmuş bebeğini çamura bırakıp, altındaki bebeğinin bezini alıp da bomba ıslanmasın diye 40 kiloluk mermiyi sarıp ve karda kışta 40 kilometre sırtında taşıyanlardır... !!!

Onlar destan yazdılar Beyim!

Ve farkına bile varmadılar… 

Biz onlara bunu izah ettik destan yazdıklarını ve dünyaya karşı "kendimize"(!) mal ettik...

Onların hayatta tek istedikleri, kendilerini Allah'a kanıtlamaktır… 

Bizler gibi dünyaya değil!

Bizlerin çoğu, bilgi dolu beyinlerimizle hümanizmin kalesini, taş olmuş kalplerimizle inşa ederiz... 

Onların çoğunun beyninde din bilgisinden başka bilgi yoktur, kafalarında dünyevi bilgi gezmez. 

Ancak onların kalplerinde Allah'a olan imanın getirdiği Nur güneşi her gün yeniden doğar...

Mustafa Kemal Paşa isyanını seninle benimle başlatmadı Beyim!

Onların yanına gitti 

ve 

iman dolu kalplerine hitap etti ve onlarla başlattı. 

Onlar, bizden hep onlara arka çıkmamızı beklediler… 

Onlara sahip çıkmamızı… !

Onlara verdiğimiz sözlerimiz tutmamızı beklediler... 

Ancak biz onları kendi hallerine bıraktık, onları öksüz bıraktık ve küçük bir çocuğu iter gibi onları çamura attık !!! 

Çünkü kendimizi birimizle ve bilgimize boğduk... 

Çünkü artık medeni dünya ile eşittik... 

Onlar yine sustular ve Ya Allah dediler… 

Ve her gün yine kalplerine imanın nur güneşinin doğmasını beklediler!!!

Onların iman dolu göğüslerindeki nur ateşi çok engindir!

Seni ve beni de her gün yeniden ezan sesi ile davet ederler... 

Ancak bizim beyindeki zenginliğimiz, kalplerimizdeki bir küçük mum ışığı gibi parlayan nur ateşini sönme noktasına geldiğinden, biz onu duyamayız.!! 

Ancak o çamurda yatan o öksüz küçük çocuk, kendi başına sadece Allah'a olan imanı ile büyüdü ve yetişkin oldu... 

Ve Anadolulunun tüm öksüzleri namına yine 200 metreden süngü savaşına başladı.

Beyim uyan!

Sen, ben okumuş insanlarız… 

Gör artık... !

Anadolu yeni bir destan yazıyor...

YENİ BİR ANADOLU DESTANI !!!

Ancak O yetişkin olmuş çocuğun, sana bana ihtiyacı yok artık, biz de onu bu yüzden sevmeyiz zaten...

Ancak O bu yeni Anadolu destanında hepimize hak tanıdı ve dedi ki gel!

Gel, ne olursan gel, yeter ki gel…!!!

Şimdi ben sana soruyorum Beyim!

Ben bir Kemalist olarak "O"nun yanında olmayıp ta nerede olacaktım?

* * *